انسان و سازمان دو مفهوم کاملاً در هم تنیده اند و وجود هر یک بدون دیگری معنا نمی یابد. حتی در جوامع امروزی که عصر استفاده از فناوریهای پیشرفته برای پیشبرد اهداف سازمانی است از جایگاه والای انسان در سازمان نه تنها چیزی کم نشده بلکه وجود منابع انسانی کارآمد و متخصص به عنوان مهمترین سرمایه مورد توجه واقع شده است.
هدف مدیریت منابع انسانی حصول نتایج مطلوب از تلاشهای جمعی کارکنان است و این مهم جز با انجام فعالیتهای مدیریت منابع انسانی اعم از نیازسنجی، جذب، نگهداری، ارتقا و جبران خدمت محقق نمی شود.
بنابراین می توان بر این مهم تأکید نمود که رسمیّت و عینیّت سازمان‌ها با منابع انسانی آن‌ها شناخته می‌شود و منابع انسانی به عنوان اساس و محور کار مدیریتی در سازمان‌هاست. توسعه و ارتقای سطح علمی نیروی انسانی در شرایطی که تغییرات گسترده و فناوریهای جدید مطرح است، یکی از عوامل افزایش کارایی و اثربخشی هر سازمان است . در واقع رشد دانش و مهارت کارکنان و ایجاد تغییر و تحول در .انجام وظایف از جمله اموری است که سازمان را در ابعاد اقتصادی و اجتماعی یاری می‌رساند.
از منظر اقتصادی، سازمان کارآتر و مقتصدتر می شود و از بعد اجتماعی موجب بالا رفتن رضایتمندی مراجعان و مشتریان خدمات سازمان می‌شود. این امر نهایتاً منجر به افزایش بهره‌وری سازمان و نیروی انسانی می‌شود. توسعه منابع انسانی و افزایش بهره‌وری به عنوان یک ضرورت، در راستای ارتقای سطح زندگی بشر و پی‌ریزی جوامع مرفه‌تر، آرامش و آسایش انسان‌ها همواره هدفی والا برای همه دولت‌ها و سازمان‌ها تلقی می‌شود. در توسعه منابع انسانی، با آموزش و بهبود فعالیتهای انسانی در سازمان‌ها، شرایط فرهنگی خاصی در سازمان ایجاد می شود که ظرفیت های بالقوه کارکنان بالفعل شده و بهره‌وری و ارتقای کیفیت حادث شود.
